بزرگ شدن یعنی راه رفتن با زخم‌ها
دوستی می‌گفت بزرگ شدن یا بلوغ یعنی ادامه دادن.
یعنی اینو فهمیده باشی که تو هر شرایطی باید ادامه بدی، زندگی رو می‌گم.
چاره‌ای نیست.
سخته، زمانی که می‌فهمی فقط خودتی و خودت و باید ادامه بدی، اون موقع‌ست که بزرگ شدی.
نمی‌دونم چقدر این حرف درسته،
ولی آدم یه موقعی به خودش میاد و می‌بینه با وجود همه سختی‌ها و نشدن‌ها ادامه داده.
مجبور بوده ادامه بده و این ناخودآگاهه.
آدم وقتی توشه‌شو نفهمه که داره هر روز رو دوباره شروع می‌کنه و فقط و فقط ادامه میده،
تنها زمانی که این کار خودآگاه شد، یعنی برگشتی و پشت سرت رو نگاه کردی و دیدی با وجود اون همه سختی چه راهی اومدی،
اون موقع می‌فهمی بزرگ شدی.
اون موقع سختی‌های بعدی برات کوچیک‌تر می‌شن چون یه بار تهش رو تجربه کردی.
یه بار زنده موندی، یه بار ادامه دادی، یه بار تهش رو تجربه کردی،
یه بار زنده موندی، یه بار ادامه دادم…
